هوای تو
دلم زیر و رو میشود وقتی هوایی حرم است
بی بال و پرم اما دلم برای دیدنت پر می کشد
راه دراز است و دلم از بیراهه سیر
من بی نشان نشانی خانه ات را از کبوتران حرم رفته ام
جایی که همه نداشته هایم هست می شود
دلم بی قرار، وراستی چه خوب که قرار همیشگی ما حرم است
جایی که در قید مکان نمی گنجد
و زمان واژه ای بی معناست
جایی که درش همیشه به رویم باز است
و صاحب خانه تویی
پر از دردم، پر از تنهایی، پر از خالی
کاش مرا هم مثل کبوتران حرم هوایی کنی
واز بند خودم رهایی یابم
کاش با گوشه نیم نگاهت مرا ببینی
تا باپای سر و دلی مشتاق به سویت هوایی شوم
خوشا به حال روزهایی که پر از تواند و شبهایی که بی قرار تو
همه درهای دنیا به رویم دیوار شده است
و من به در خانه ات پناه آورده ام
ای امام رئوف
دخیل بسته ام بیا وضامنم شو تا آهو بچه ای شوم در پناه تو
تو بوی یاس می دهی، بوی عطر نرگس، بوی لاله های واژگون، بوی کربلا،تو....
و قبله دلم به سمت تو مایل می شود وقتی اذن دخول می دهی
و من دو رکعت نماز با عشق
